Wat is tegenwoordig de waarde van zogenaamde “best practices”? Hoe waardevast zijn ze vandaag de dag eigenlijk nog?
We leven inmiddels in een wereld – a full blown information society – waarin van alles en nog wat continue in beweging is. Alles beïnvloedt zo zo’n beetje al het andere. Niets blijft nog lang hetzelfde. En we leven toch wel vrij algemeen met het gevoel dat ‘het’ steeds erger wordt. Ouderen raken erdoor in verwarring. Jongeren groeien er mee op en weten niet anders.
Je zou je daarom kunnen afvragen wat de waarde van best practices in zo’n wereld eigenlijk nog is? Hoe waardevast zijn ze eigenlijk nog? Wie ‘koopt’ er nog best practices als de houdbaarheidsdatum zo snel verstrijkt?
Voor best practices kijken we per definitie naar het verleden. Wat daar (bij herhaling) goed ging, stolt mogelijk tot best practice en raakt als zodanig voorgesorteerd voor herhaalde toepassing in de toekomst. Een toekomst die alsmaar losser van haar verleden komt te staan… het verleden dat de best practice voortbracht.
Hmmm…, wat moeten we aan met onze best practices?
Is er een manier waarop we onze best practices nog wel duurzaam kunnen formuleren?
Of, en dat kan natuurlijk ook, zie ik het ‘allemaal’ ‘gewoon’ te somber in?
Copyright (c) 2011 Emovere/Jan van Til - All rights reserved.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Tja, best practices. Het is maar op welk abstractieniveau je ze toepast natuurlijk. Hoe vaak horen we niet van "oude rotten in het vak" dat er eigenlijk niets is veranderd? "Dit deden we vroeger op de AS/400 ook al" of "Cloud computing, dat is toch net zoiets als outsourcing met virtualisatie?" En ze hebben natuurlijk gelijk - veel dingen blijven gelijk, terwijl de buitenkant snel verandert. De best practices moeten dan ook vooral gaan over de niet zo veranderlijke zaken; zeg maar de infrastructuur.
Tja, het is natuurlijk nog maar de vraag of die “oude rotten” van jou het allemaal nog wel zo goed zien…. Mogelijk zien zij eigenlijk alleen maar wat ze altijd al zagen en projecteren ze wat er altijd al gebeurde ‘gewoon’ op wat er nu gebeurt – onder al te sterke verwaarlozing van hetgeen even niet in het plaatje past. Information society denkt, leeft, doet enzovoort – is toch kwalitatief ànders dan de, zeg maar even, zuilen-maatschappij van weleer en is niet gewoon maar wat meer van hetzelfde waar de “oude rot” gewoon maar even aan voorbij kan stappan en zijn/haar schouders over op kan halen. Er is domweg sprake van een discontinuïteit.
Wel denk ik met jou dat best practices (meer dan ooit) betrekking moeten hebben op de tragere onderstroom en daarmee infrastructureel van aard zijn.
Een reactie posten