De manier waarop we onze informatie ordenen (modelleren), is doorgaans specifiek toegesneden op heel concrete (probleem)situaties. Dat is begrijpelijk. Vervelend is echter dat oplossingen die rondom zo’n specifieke ordening zijn/worden gebouwd, vandaag de dag erg snel verouderen. Want onder invloed van hedendaagse dynamiek – informatiemaatschappij, zeg ook maar, worden situaties steeds veranderlijker. En daarmee vervliegt in essentie ook (veel van) de bruikbaarheid van de bijbehorende informatie-ordening annex oplossing. Zo grijpt informatierot stoïcijns om zich heen en tast onze informatievoorzieningen tot op het bot (lees: betekenis) aan. Inconsistentie van informatie, ambiguïteit, onbegrip en irritatie zijn het gevolg. Inderdaad, dat is, met het nodige gevoel voor understatement, nogal vervelend.
Stel nu eens dat we informatie veel duurzamer zouden kunnen ordenen – veel onafhankelijker van toepassing in concrete dagelijkse (probleem)situaties. Wat voor gevolgen zou dat hebben voor bijvoorbeeld besluitvorming, bedrijfsvoering, wendbaarheid en succes van een organisatie?
Dergelijke informatie is uitermate geschikt voor algemeen gebruik – hèrgebruik dus – en heet daarom ook wel infrastructurele informatie. De structuur waarin dergelijke informatie zich in haar element weet, gaat door het leven onder de noemer van informatie-infrastructuur. Het gaat hier om duurzame informatie van heldere betekenis die is geordend tot heel gevarieerde toepassingsmogelijkheden in een veelheid aan (on)voorziene situaties.
Informatie komt in informatie-infrastructuur enkelvoudig voor. Dat scheelt alvast legio duplicaten – en in het kielzog daarvan overbodig beheer en verspilling van (financiële) middelen. Dat werkt ook enorm positief uit op kwaliteit en transparantie van informatie.
De direct rondom die infrastructurele informatie gebouwde applicaties zijn eveneens infrastructureel van aard; ze waarborgen uniforme, veilige en trefzekere omgang met infrastructurele informatie. Zo’n stelsel elimineert natuurlijk ook inconsistentie van informatie die we inmiddels kunnen missen als kiespijn.
Met zo’n stelsel in place daalt de time-to-market voor het realiseren van informatiebehoeften fors: infrastructurele functies hoeven slechts eenmalig te worden gebouwd en zijn samen met de infrastructurele informatie in veel gevallen al(lang) voor handen. Voor invulling van nieuwe informatiebehoeften bouwen we voortvarend verder aan eerder aangelegde en informatie-infrastructuur tot duurzaam hergebruik van functies en informatie. En zo neemt ook wendbaarheid van organisatie toe.
Stel nu eens dat het kan; dat we informatie veel onafhankelijker van specifieke toepassing in concrete dagelijkse (probleem)situaties kunnen ordenen. Zou u dat niet veel waard zijn?
Dan is er goed nieuws. Want het kan! Informatierot is daadwerkelijk te stoppen. Er bestaat ten minste één methode (Metapattern annex operationeel platform) voor het duurzaam ordenen van informatie tot robuuste betekenis. En daarom… daarom bent U aan zet: stop informatierot!
Copyright (c) 2010 Emovere/Jan van Til - All rights reserved.
maandag 6 december 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten