Hoewel scharnieren niet uit het dagelijks leven weg zijn te denken, spelen ze voor ons besef vaak een ondergeschikte rol. Toch zijn scharnieren voor soepel draaiwerk onmisbaar. En ook is het juist dat soepele draaiwerk waaraan elk scharnier zijn… onwrikbare positie ontleend.
Elk scharnierblad is hecht verbonden met zijn eigen ‘basis’. En beide scharnierbladen zijn onderling met een stift verbonden. Op die manier geeft het scharnier aan één of beide ermee verbonden onderdelen precies de gewenste bewegingsvrijheid. Beide onderdelen doen, zo los mogelijk van elkaar, elk hun eigen ‘individuele’ ding. Met voorspelbaar en gewaardeerd gedrag als gevolg. Op die manier komt elk van de verbonden onderdelen tot het eigen doel en komt het geheel tot een doel dat groter is dan de som van de afzonderlijke delen.
Een deurkozijn, bijvoorbeeld, kent zijn vaste positie in de wand. De deur draait in het kozijn: open en dicht, laat mensen en dingen door (of niet), verbindt en scheidt ruimten enzovoort.
We hebben het vaak over zogenaamde “Business/IT alignment”. Iedereen is het er eigenlijk wel over eens dat alignment nodig is. En van beide zijden wordt op allerlei manieren al jaren aan alignment gewerkt.
Maar hoe zit het met het scharnier? Is er ook substantieel aandacht voor het scharnier? Het scharnier als intermediair punt dat Business en IT zowel koppelt als ook ontkoppelt? Het scharnier dat beide werelden zowel verbindt als ook netjes apart houdt. Opdat beide werelden zoveel als mogelijk in eigen vrijheid de eigen dingen doen en wederzijdse ontmoeting soepel via scharnier verloopt.
Dat scharnier zorgt er ook voor dat IT aan Business de wet niet voorschrijft en omgekeerd dat Business IT niet betuttelt. Business en IT zijn, naar hun aard, twee werelden met elk hun eigen vakmensen, specifiek jargon, belangen enzovoort. Scharnier respecteert de eigenheid en autonomie van elk van de twee werelden en combineert tegelijkertijd wederzijdse kracht.
Hoe zit het dus met die substantiële aandacht voor het scharnier?
Waar is het Business om te doen? Het gaat Business om de continue beschikbaarheid van eenduidige betekenis van informatie. Niet als doel, maar als middel om tot de juiste acties te kunnen besluiten. Op basis van eenduidige betekenis weet Business van moment tot moment waar ze aan toe is en wat haar te doen staat.
Waar is het IT om te doen? IT komt, naar haar aard, niet verder dan het ontwerpen, bouwen en beheren van IT hulpmiddelen. IT hulpmiddelen ter facilitering van continue beschikbaarheid van eenduidige betekenis van informatie.
En Scharnier? Waar is het Scharnier om te doen? Scharnier houdt zich bezig met de voorwaarden voor continue beschikbaarheid van eenduidige betekenis van informatie. IT levert de technische hulpmiddelen ervoor. Business kent de juiste betekenis toe en besluit tot de juiste acties.
Scharnier is verantwoordelijk voor semantische standaardisatie. Verantwoordelijk voor het creëren en onderhouden van dat ordelijk samenhangende stelsel van informatieknooppunten – informatie-infrastructuur zeg ook maar. Robuust en duurzaam. Informatie-infrastructuur ten behoeve van continue beschikbaarheid van eenduidige betekenis van informatie voor Business en met behulp van daarop toegesneden IT.
Een veelheid en diversiteit aan individuele deelnemers aan informatieverkeer over informatie-infrastructuur verricht keer op keer en met voldoende precisie de eigen businessactiviteiten zoals die zich in tijd en ruimte aandienen. Daarbij faciliteert een scala aan onmisbare IT hulpmiddelen in de bezielende handen van Business het verzamelen, combineren en presenteren van informatie tot betekenis.
Scharnier is, dat zal duidelijk zijn, een vak apart. Wat informatici zijn voor IT, zijn informatiekundigen voor Scharnier. Informatiekundigen leveren het professionele scharnierwerk. Zij verzorgen de ontkoppeling van Business en IT met het oog op hun duurzame alignment! Alignment via informatie-infrastructuur met het vizier scherp gericht op semantische standaardisatie. Want dáár is het Business om te doen: om continue beschikbaarheid van eenduidige betekenis van informatie. En precies dàt wordt met professioneel scharnierwerk gerealiseerd.
Copyright (c) 2009 Emovere/Jan van Til - All rights reserved.
zaterdag 20 juni 2009
woensdag 10 juni 2009
Uw informatierekening
Van iedere transactie waarbij mijn bankrekening (lees vooral: mijn geld) is betrokken, krijg ik keurig en op afgesproken termijnen een bankafschrift van ‘mijn’ bank. De bank laat mij over de door haar uitgevoerde transacties niet in het ongewisse. Transparantie heet dat ook wel. En ik? Ik sta daar niet eens bij stil. Het is ook zo doodgewoon. De bank voert al sinds jaar en dag mijn betalingsopdrachten uit. Zowel expliciet als ook impliciet via machtigingen. Met betrekking tot alle andere (gelukkig zeldzame!) transacties zoek ik contact met de bank en laat dergelijke transacties in voorkomende gevallen ongedaan maken. Soms komen politie en justitie daarbij in actie om de geschonden rechtsorde te herstellen/handhaven. Gelukkig is betalingsverkeer gebonden aan allerhande wettelijke voorschriften.
Ik ben de eigenaar van het geld; de bank treedt op als houder ervan. De bank is eigenaar van de bankrekening; ik treed op als bankrekeninghouder. Eigenlijk niets bijzonders. En zolang wij, de bank en ik, ons over en weer aan overeengekomen (wettelijke) afspraken houden en dienovereenkomstig gedrag vertonen, groeit ons wederzijds vertrouwen. Doodgewoon.
Dat wat voor betalingsverkeer zo doodgewoon is, moet dat zo snel als mogelijk ook worden als het gaat om informatieverkeer.
Het moet zo snel als mogelijk doodgewoon worden dat u de onbetwistbare eigenaar bent van alle informatie die over uzelf gaat – uw persoonsinformatie dus. Ja, informatie over de individuele persoon is eigendom van diezèlfde persoon! Dat is helemaal niet moeilijk; het is zelfs logisch! Vanuit dat vertrekpunt kan, analoog aan betalingsverkeer, een uiterst krachtig bouwwerk voor informatieverkeer worden opgetrokken.
Als krachtige aanzetten voor zo’n bouwwerk tellen alvast iDNA Manifest en Wbp2009. Neemt u alstublieft even de tijd om beide aanzetten te bestuderen?! De Wbp2009 is alvast een verademing vergeleken bij de huidige lappendeken aan privacywetgeving. Vindt u niet? En ligt het iDNA Manifest eigenlijk niet voor de hand? Van harte aanbevolen!
Hoe luidt bovenstaand verhaal dan voor uw ‘informatierekening’? Dat verhaal loopt vrijwel geheel analoog aan dat van een bankrekening. Leest u maar mee.
Van iedere transactie waarbij mijn informatierekening (lees vooral: mijn informatie) is betrokken, krijg ik keurig en op afgesproken termijnen een informatieafschrift van ‘mijn’ informatiebank. De informatiebank laat mij over de door haar uitgevoerde informatietransacties niet in het ongewisse. Transparantie heet dat ook wel. En ik? Ik sta daar niet eens (meer) bij stil. Het is ook zo doodgewoon (geworden). De informatiebank voert mijn informatieopdrachten uit. Zowel expliciet als ook impliciet via informatiemachtigingen. Met betrekking tot alle andere (gelukkig zeldzame!) informatietransacties zoek ik contact met de informatiebank en laat dergelijke informatietransacties met onmiddellijke ingang stopzetten. In dergelijke gevallen komen politie en justitie daarbij in actie om de geschonden rechtsorde te herstellen/handhaven. Gelukkig is informatieverkeer gebonden aan allerhande wettelijke voorschriften.
Ik ben de eigenaar van mijn persoonsinformatie; de informatiebank treedt op als houder ervan. De informatiebank is eigenaar van de informatierekening; ik treed op als informatierekeninghouder. Niets bijzonders (meer). En zolang wij, de informatiebank en ik, ons over en weer aan de overeengekomen (wettelijke) afspraken houden en dienovereenkomstig gedrag vertonen, groeit ons wederzijds vertrouwen. In elkaar en in de andere spelers in de (nieuwe) informatiemaatschappij. Doodgewoon.
In onze moderne maatschappij is het te veel de informatiehouder die met uw persoonsinformatie omspringt alsof hijzelf informatie-eigenaar is. Schaamteloos. Voor u resteert te vaak het machteloze nakijken. De gebrekkige privacywetgeving is niet meer dan een doekje voor het bloeden. De balans raakt zoek.
Dat leidt tot rijpende gevoelens van ongenoegen in/over onze netwerksamenleving. De ‘rijke’ vruchten daarvan zullen zich, onafwendbaar, openbaren in de vorm van een informatiecrisis waarbij de huidige financiële crisis bleekjes zal afsteken.
Onafwendbaar? U kunt natuurlijk een informatierekening openen!
Copyright (c) 2009 Emovere/Jan van Til - All rights reserved.
Ik ben de eigenaar van het geld; de bank treedt op als houder ervan. De bank is eigenaar van de bankrekening; ik treed op als bankrekeninghouder. Eigenlijk niets bijzonders. En zolang wij, de bank en ik, ons over en weer aan overeengekomen (wettelijke) afspraken houden en dienovereenkomstig gedrag vertonen, groeit ons wederzijds vertrouwen. Doodgewoon.
Dat wat voor betalingsverkeer zo doodgewoon is, moet dat zo snel als mogelijk ook worden als het gaat om informatieverkeer.
Het moet zo snel als mogelijk doodgewoon worden dat u de onbetwistbare eigenaar bent van alle informatie die over uzelf gaat – uw persoonsinformatie dus. Ja, informatie over de individuele persoon is eigendom van diezèlfde persoon! Dat is helemaal niet moeilijk; het is zelfs logisch! Vanuit dat vertrekpunt kan, analoog aan betalingsverkeer, een uiterst krachtig bouwwerk voor informatieverkeer worden opgetrokken.
Als krachtige aanzetten voor zo’n bouwwerk tellen alvast iDNA Manifest en Wbp2009. Neemt u alstublieft even de tijd om beide aanzetten te bestuderen?! De Wbp2009 is alvast een verademing vergeleken bij de huidige lappendeken aan privacywetgeving. Vindt u niet? En ligt het iDNA Manifest eigenlijk niet voor de hand? Van harte aanbevolen!
Hoe luidt bovenstaand verhaal dan voor uw ‘informatierekening’? Dat verhaal loopt vrijwel geheel analoog aan dat van een bankrekening. Leest u maar mee.
Van iedere transactie waarbij mijn informatierekening (lees vooral: mijn informatie) is betrokken, krijg ik keurig en op afgesproken termijnen een informatieafschrift van ‘mijn’ informatiebank. De informatiebank laat mij over de door haar uitgevoerde informatietransacties niet in het ongewisse. Transparantie heet dat ook wel. En ik? Ik sta daar niet eens (meer) bij stil. Het is ook zo doodgewoon (geworden). De informatiebank voert mijn informatieopdrachten uit. Zowel expliciet als ook impliciet via informatiemachtigingen. Met betrekking tot alle andere (gelukkig zeldzame!) informatietransacties zoek ik contact met de informatiebank en laat dergelijke informatietransacties met onmiddellijke ingang stopzetten. In dergelijke gevallen komen politie en justitie daarbij in actie om de geschonden rechtsorde te herstellen/handhaven. Gelukkig is informatieverkeer gebonden aan allerhande wettelijke voorschriften.
Ik ben de eigenaar van mijn persoonsinformatie; de informatiebank treedt op als houder ervan. De informatiebank is eigenaar van de informatierekening; ik treed op als informatierekeninghouder. Niets bijzonders (meer). En zolang wij, de informatiebank en ik, ons over en weer aan de overeengekomen (wettelijke) afspraken houden en dienovereenkomstig gedrag vertonen, groeit ons wederzijds vertrouwen. In elkaar en in de andere spelers in de (nieuwe) informatiemaatschappij. Doodgewoon.
In onze moderne maatschappij is het te veel de informatiehouder die met uw persoonsinformatie omspringt alsof hijzelf informatie-eigenaar is. Schaamteloos. Voor u resteert te vaak het machteloze nakijken. De gebrekkige privacywetgeving is niet meer dan een doekje voor het bloeden. De balans raakt zoek.
Dat leidt tot rijpende gevoelens van ongenoegen in/over onze netwerksamenleving. De ‘rijke’ vruchten daarvan zullen zich, onafwendbaar, openbaren in de vorm van een informatiecrisis waarbij de huidige financiële crisis bleekjes zal afsteken.
Onafwendbaar? U kunt natuurlijk een informatierekening openen!
Copyright (c) 2009 Emovere/Jan van Til - All rights reserved.
Abonneren op:
Posts (Atom)