Stel nu eens, puur theoretisch natuurlijk, dat je informatie zo zou kunnen ordenen dat informatie veel onafhankelijker zou worden van de specifieke situatie die om informatie vraagt.
De manier waarop we nu met informatie omspringen is eigenlijk zo heel situationeel. Er is die bepaalde problematische situatie waarvoor een oplossing moet worden gevonden. En één van de veelal dominante aspecten daarbij is tegenwoordig ICT. Dat wordt (dus) al snel een heus project met opdrachtgever, budget, uitvoerder enzovoort. Het resultaat? Een door en door situationele oplossing.
En situationele oplossingen gaan vandaag de dag niet lang meer mee. Onder ‘druk’ van hedendaagse dynamiek, informatiemaatschappij – zeg ook maar, veranderen situaties nu eenmaal snel. En daarmee vervliegt tegelijk ook de bruikbaarheid van de doorgaans zo moeizaam verkregen situationele oplossing. Opdrachtgevers zien dat met lede ogen aan en begrijpen daar helemaal niets van. Zij krijgen ‘er’ maar geen grip op. Heel irritant!
En daarom: Stel nu eens, nog steeds theoretisch, dat je informatie zo zou kunnen ordenen dat informatie veel onafhankelijker zou worden van de specifieke situatie die om informatie vraagt. Wat voor gevolgen zou dat hebben voor de (gebruikers van) applicaties die op een dergelijke vaste informatie-ondergrond zijn gebouwd?
Die nieuw geordende informatie is uitermate geschikt voor hergebruik en heet ook wel infrastructurele informatie. De structuur waarin die informatie zich op haar plaats weet, noemen we dan ook informatie-infrastructuur. Het gaat om duurzame informatie die is gestructureerd tot gebruik in een veelheid aan onvoorziene situaties.
Informatie in die informatie-infrastructuur komt enkelvoudig voor. Dat scheelt alvast legio duplicaten. Dat werkt enorm positief uit op de kwaliteit van informatie. De direct ‘bovenop’ die infrastructurele informatie gebouwde applicaties zijn eveneens infrastructureel van aard. Dergelijke applicaties vormen de basis voor een uniforme omgangswijze met infrastructurele informatie. Zo’n informatiestelsel elimineert natuurlijk ook informatie-inconsistentie die we inmiddels kunnen missen als kiespijn.
Met zo’n stelsel in place daalt de time-to-market van ICT-projecten fors: het infrastructurele deel van de tot nu toe volledig situationeel opgevatte projecten hoeft immers nog slechts eenmalig te worden gebouwd. En elk volgend project bouwt voortvarend verder op nieuw aangelegde en duurzame informatie-infrastructuur.
Stel nu eens, gewoon heel praktisch, dat je informatie zo zou kunnen ordenen dat informatie veel onafhankelijker zou worden van de specifieke situatie die om informatie vraagt. Kan dat? Ja, dat kan!
Maar alleen als je dat zelf wilt. Zolang je er genoegen mee neemt… Zolang je blijft volhouden dat ‘het’ zonder informatie-infrastructurele opvatting ook nog wel gaat… Zolang kan het (voor jou) niet – en is het ondenkbaar.
Copyright (c) 2009 Emovere/Jan van Til - All rights reserved
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten